Sinds enkele weken zendt de vrt op donderdag het programma “De jaren 80 voor tieners” uit.

Ik ben zelf geen frequent tv kijker, maar (weer) geveld door ziekte, lig ik doelloos te zappen en kom ik bovenstaand programma tegen. Leuk, ik was een tiener in de jaren 80, dat wordt dus gezellig oude herinneringen bovenhalen, denk ik naïef …

Gent is niet alleen de stad uit mijn studententijd. Jaren na mijn afstuderen verbleven Douwke en ik er een jaar in het universitair ziekenhuis.

Nadat we haar voor de laatste keer naar huis brachten, wenste ik er nooit meer terug te komen.

Maar het leven neemt soms rare wendingen. Zo trok ik met Rienske, die er meewerkte aan een filmfestival, afgelopen week  terug naar Gent.

Afgelopen week lieten we Arno inslapen. Mijn broer vond het konijn 11 jaar geleden in zijn tuin, mogelijk niet toevallig tijdens de (krokus)vakantie. Wij waren amper een half jaar voordien ons vierde bendelid verloren en namen hem met liefde in huis.

Storm Eunice is langzaamaan uitgeblazen. Hopelijk zonder al te veel gebroken pannen, potten en botten. ‘Break a leg’ betekent in de theaterwereld trouwens evenveel als ‘succes’. Voor iemand die gaat skiën lijkt het dan weer een verwensing. In ‘Een geluksdag’ bracht het vervelende kakcident van Annemie haar uiteindelijk geluk.

Geluk kan ook verbonden worden aan gedrag, zoals hout vasthouden en je vingers kruisen. Dat laatste gebruik dateert uit de tijd van de eerste christenen. Toen was het maken  van een kruis met je vingers een geheim teken tussen de door de Romeinen vervolgde christenen. Door je vingers te kruisen achter je rug, vroeg je vergeving voor het ontkennen van je geloof.

Zondag 13 februari, de vooravond van Sint Valentijn. Onder het genot van een stuk zelfgebakken taart en een kopje thee bespreken mijn 19 jarige dochter en ik romantische verhalen. We komen tot de conclusie dat veel romantische films eigenlijk verfilmde boeken zijn. De thee is al koud wanneer we besluiten een top drie te maken.

Een halfuur later staan er 15 filmtitels op ons blaadje en lijkt kiezen hoe langer hoe meer op verliezen.

Toen onze ouders enkele jaren geleden kort na elkaar overleden, stonden we met de vier kinderen voor de haast onmogelijke klus het ouderlijk huis leeg te maken. Bijna een heel jaar lang troffen we elkaar op zondag om ons beetje bij beetje door de berg spullen te werken die onze ouders gedurende hun leven hadden verzameld.