Ik ben Kristel Frans (Lucienne Van der Auwera), geboren in 1968, moeder, dochter, zus, echtgenote, dierenarts, onderwijzer, zoeker, lezer en schrijver van verhalen.

Begin jaren negentig behoorde ik tot een van de laatste lichtingen die als dierenarts afstudeerden aan het Casinoplein te Gent. 

Kort daarna vertrokken mijn man en ik wegens  de beperkte toekomstmogelijkheden in België naar Noord-Ierland. Een jaar later keerden we moe van het geweld van de burgeroorlog terug.

Later probeerden we het nog een keer in Zeeland, waar we genoten van de prachtige natuur. We merkten echter dat onze Bourgondische, Vlaamse levensstijl niet paste in de sobere, Zeeuwse cultuur.

Na een halfslachtige poging om een eigen praktijk uit de grond te stampen, ging ik aan de slag in de farmaceutische industrie. Tien jaar en een burn-out later schoolde ik me om tot onderwijzer. Nu, 17 jaar later, keer ik terug naar mijn roots en ben ik werkzaam aan de Universiteit Antwerpen.

Ik ben gehuwd met Wim, ook dierenarts en leraar, en moeder van twee dochters: Douwke (°2000) en Rienske (°2003). Douwke overleed in 2010 aan de gevolgen van een zeldzame beenmergziekte.

Ons gezin geniet het gezelschap van een hond en een kat.

Ik ben verslaafd aan verhalen. Ik verslind ze in boekvorm, digitaal, als film of via mondelinge overdracht. Toen ik enkele jaren geleden vijftig werd, besloot ik ze eindelijk ook op te schrijven. Ik hoop ooit een roman uit te geven. 

Naast lezen en schrijven, hou ik ook van wandelen, fietsen en naaien. Ik ben gefascineerd door de natuur, mensen, dieren en geschiedenis. Schendingen van mensenrechten en milieukwesties raken me diep.