Een tijdje geleden nodigde mijn zus me uit lid te worden van een internationale facebookgroep voor solofietsers. Sindsdien dwarrelen er op mijn facebookaccount regelmatig foto’s binnen van fietsroutes en bijhorende natuurplaatjes: fietsen over het water in de Amerikaanse Keys, door eeuwenoude Filipijnse bossen of langs snelstromende beekjes in Schotland … De fietsers zien er, ondanks het soms natte en koude weer, telkens blij en relaxed uit. Ik krijg er goesting van!

Nog voor ik mijn ogen open, voel ik het al: het effect van straffe koffie. De geur sijpelt langs de kieren van de gesloten deur de slaapkamer binnen en prikkelt mijn neus en mijn huid. 

Als HSPer heb ik altijd al stress ervaren bij het maken van keuzes. Elke keuze had z’n voor- en z’n nadelen en door de talrijke opties zag ik vaak door het bos de bomen niet meer. Dit leidde regelmatig tot impulsieve en onwijze beslissingen.

Hoewel ik tegenwoordig het aantal opties probeer te beperken, loop ik af en toe toch nog in de val.

Tijdens de eerste les van de online cursus ‘literair bloggen’ (onderdeel van het Basisjaar Literair Schrijven) werd de kennismakingsronde vervangen door het beknopt beantwoorden van de vraag ‘Waar ben ik vandaag het meest blij van geworden?’

Knabbelend op de laatste restjes van de feestmaaltijd bestudeer ik het eksterpaar dat zijn nest renoveert op de hoogste verdieping van de boom in onze tuin.

Daarstraks tijdens mijn wandeling met de hond merkte ik het al: de winter lijkt alweer voorbij.

Sinds het uitbreken van de oorlog in Oekraïne worden we via sociale media bestookt met uitnodigingen om geld te doneren aan allerlei vluchtelingenorganisaties.

Toen de huurder van ons ouderlijk huis afgelopen zomer zijn huur opzegde, overwogen we de mogelijkheid om het ten dienste te stellen van vluchtelingen. En toen bleek dat de verwarming onherstelbaar stuk was …