Kerstmis in de doos

Eind augustus kwam ML, een Nederlandse vriendin van mijn zus, mee kamperen in de tuin van wijlen onze ouders. In haar minibus vervoerde ze onderdelen van een kartonnen noodhuis; die had ze van een theatergezelschap over genomen. Ze had geen idee hoe de delen in elkaar pasten en ook online vond ze geen stappenplan voor dit type vluchtelingenhuis. Aangezien het huis van mijn ouders ondertussen leeg stond en voldoende ruimte bood, vatten mijn zus en haar vriendin het plan op om het kartonnen bouwsel in de lege woonkamer op te bouwen. Ze besteedden een volledige dag aan het uitpassen en aan elkaar bevestigen van de verschillende onderdelen.

Het resultaat was … een echt huis, van karton weliswaar, net zoals bij dat ene varkentje uit het verhaal van de drie biggen.

Toen we enkele weken geleden met enkele familieleden overlegden waar we dit jaar het kerstfeest zouden laten doorgaan, werd er geopteerd voor het leegstaande ouderlijke huis. De verwarming was nog steeds stuk, maar met de zachte temperaturen die we toen noteerden was het haalbaar, dachten we. Voor alle zekerheid planden we een kerstfeest dat uit drie bedrijven bestond. We zouden aperitieven bij onze nicht van naast de deur, soep en hoofdgerecht zouden we nuttigen in het huis van onze ouders en voor het dessert zouden we uitwijken naar onze jongste broer die achter de hoek woont.

Een veilig huis voor iedereen

Het plan was nog maar net gesmeed toen de temperatuur plots begon te dalen. In de woonkamer van het lege huis wees het kwik slechts enkele graden aan. Er ontstond enige ongerustheid in de whatsapp groep en we pasten ons plan aan. We zochten en vonden twee elektrische vuurtjes en we zouden gourmet doen, dat zou nog wat extra warmte brengen.

Gelukkig begon de temperatuur op tijd terug te stijgen!

Het gezelschap, de warme soep, de elektrische vuurtjes, de open haard die nog bleek te werken en de talrijke kaarsen boden voldoende warmte om het enkele uren uit te houden.

Het kartonnen huis dat nog steeds een deel van woonkamer vulde betekende minder volume om warm te stoken en de ideale plek om in alle rust gezelschapsspelletjes te spelen. Maar bovenal bracht het ons terug naar de essentie van het kerstverhaal. Het maakte de hoogdringendheid van sommige van onze kerstwensen erg tastbaar.

En dat brengt me op de gedachte dat we ons voornemen misschien nog eens opnieuw moeten bekijken ... misschien kan met de hulp van de gemeente zelfs een huis zonder verwarming een tijdelijke oplossing bieden voor mensen op de vlucht.