Never underestimate a woman with a bicycle.

Vrijdag 12/8

Terug naar Ballyvaughan

De laatste zomer voor Corona ons leven ontregelde kwamen we op vakantie naar county Galway. We bewandelen de Burren, een bar en dor landschap dat meer dan 100 jaar geleden Tolkien inspireerde bij het schrijven van The Lord of the Rings. We verbrandden er, in de Burren, waren voorzien op insecten, maar niet op zon. Vandaag legde ik het stuk tussen Galway en the Burren af met de fiets. Wegens de warmte vertrok ik voor 7 uur en tegen 12 uur zat ik op het terras van Monks, een geweldig visrestaurant aan de pier in Ballyvaughan, waar we toen verbleven. 

Mijn overnachtingsplaats 'Atlantic Haven', een airbnb voor de verandering, bevond zich nog 6 km verder naar het zuiden. Omdat het bij mijn aankomst daar nog steeds stikheet was, stelde mijn gastvrouw voor dat ik me bij de lokale bewoners zou voegen die zich verfristen in de Atlantische Oceaan, aan een pier, honderd meter verderop. Even later stond ik te pootjebaden tussen een groep uitgelaten Ieren, die met hun rode haren en witte vel nog minder uitgerust waren om deze zon te verdragen dan ik. Pas later hoorde ik dat de acteur die Dolleman speelt in de Harry Potter films hier ook woont en regelmatig baantjes trekt aan deze pier.

Zaterdag 13/8 Heet-heter-heetst

Vandaag was zo mogelijk nog zwaarder dan die ene snikhete dag in Connemara. Net als toen fietste ik 70 km in de broeihete zon door de bergen. Deze keer waren het de Burren en de 'Cliffs of Moher'. Eerst ploeterend, verschroeid als een slak in de zon naar boven, vervolgens aan een rotvaart naar beneden. Na een scone met jam en boter, een welverdiende traktatie, reed ik nog een eindje door naar Lehinch, een populaire badplaats. Een local die ik daar ontmoette, zei dat hij het nog nooit zo druk had geweten. Het leek wel of de zon alle 'inlandse Ieren' naar de kust had gedreven.

Ik zocht, maar vond geen schaduwplek. Uiteindelijk zette ik me op de stoep naast een bobonneke dat ze in een vouwstoel hadden geparkeerd tussen enkele auto's. Daar werd ik uiteindelijk gevonden door Carmen, een dertiger uit Bilbao die ik al eerder in het hostel in Galway had ontmoet. Samen zochten we de koelte op van de kerk waar ik een kaars brandde voor Douwke. Ze was de afgelopen dagen meer in mijn gedachten dan anders. Het was vandaag 12 jaar geleden dat ze overleed.

Om 17 uur begon ik aan een eerste poging om het laatste stuk van die dag te fietsen. Helaas had de zon nog niet veel van zijn kracht verloren. Ik besloot halfweg in de berm te wachten tot het koeler zou worden. Het was uiteindelijk na zevenen dat ik aankwam in de pub waar ik een kamertje had gereserveerd. Bij aankomst bood een plaatselijke café ganger me een 'pint' aan, uit respect voor mijn prestatie. 

Het is weekend en de Ieren weten wat feesten is ... Dat belooft!

Zondag 13/8

Eindelijk! Het weer keert.

De warmte en de feestende Ieren maakten dat de nacht kort was. De weersvoorspellingen varieerden naargelang aan wie je het vroeg, maar ik nam het zekere voor het onzekere en vertrok vroeg. Slechts een halfuurtje later stond ik al in Spanish Point, genoemd naar het grote Spaanse huis dat deze plaats domineert. Dit schattig kustplaatsje is voorlopig nog niet gevonden door de toeristen. Bij een piknik aan het strand bleek dat mijn brood beschimmeld was en dus wachtte ik geduldig tot de plaatselijke koffieshop open was voor een 'flat white' en een croissant. De Ieren zijn overigens echte koffiedrinkers. Ik heb nog geen supermarkt gevonden waar je niet ook een verse beker koffie kan 'tappen'.

Ik heb vandaag maar een kort traject te fietsen en besluit tegen mijn gewoonte in mijn gps te volgen. Meestal vraag ik de lokale bevolking om reisadvies. Mijn gps is vastbesloten me langs de kortste weg naar mijn bestemming te brengen en dat wilt zeggen: over de bergen in plaats van errond en langs onverharde wegen. Meestal slaag ik zijn goedbedoelde advies in de wind. Vandaag zal ik me echter aan zijn professionele opinie onderwerpen. Een uur later bevind ik me op een godvergeten landweg waar de enige boer die er woont me verbaasd aankijkt. Ik haal goedgemutst mijn schouders op, wens hem een fijne dag en fiets verder, genietend van het feit dat vandaag de zon eens niet schijnt. De camping waar ik vandaag mijn tent opzet ligt aan de pier in een kleine baai. Het uitzicht is mooi en ik neem de tijd ervan te genieten voor ik mijn tent uitpak. De uitbater geeft me een box met 20 extra dikke piketten. Het weer is gekeerd, zegt hij, er wordt onweer verwacht.

Maandag 15/8

Help! Het weer keert!

Het onweer vannacht beperkte zich tot donder, bliksem en regen. Ik doe het rustig aan vanmorgen, hopend dat de tent is opgedroogd voor ik hem moet inpakken. Tegen 10 uur is ze echter alweer nat geregend. Eindelijk, echt Iers weer!

Ook vandaag is mijn traject kort. Ongeveer 25 km tot Doonaha, een plaats die wel op de kaart staat, maar waar niemand van heeft gehoord. Ik hoop er een boottocht te kunnen maken op de Shannon, Ierlands grootste rivier, om de rivierdolfijnen te spotten. Helaas is de uitbater van de camping nergens te vinden. Pas na twee uur wachten komt hij opdagen en dan is het al te laat voor een boottocht. Ondertussen is de wind aangezwollen en blaast hij even stevig over de Shannon als enkele weken geleden in county Sligo over de oceaan. De tent opzetten is een uitdaging. Had ik nu maar die extra dikke piketten van gisteren.