Binnenkort is het Halloween, het eeuwenoude feest waarbij gevierd wordt dat de scheidingslijn tussen de levenden en de doden het dunste is. Uitgerekend in deze periode krijg ik van mijn docente van het Basisjaar Literair Schrijven de opdracht een thrillerscene te schrijven.
Bibberspul
Als voorbereiding vis ik enkele oude thrillers uit mijn boekenkast en ga ik naarstig op zoek naar goede voorbeelden van spannende scenes. Wanneer mijn eigen voorraad onvoldoende inspirerend blijkt, loop ik ook nog naar de bibliotheek waar ik mijn stapel ‘bibberspul’ verder aanvul. Dagenlang wroet ik al lezend door de zieke geesten van seriemoordenaars en psychopaten. Ik laat me lezend misleiden door hun kwaadaardig vernuft en verdiep me in hun methodes en moordwapens: vergiftiging (Kwaad bloed, R. Galbraith), bloeddorstige honden (Opgejaagd, A.J. Rich) en moord met blote handen (Geestdrift, D. Hecht).
Schaduwen in mist
Wanneer ik ’s morgens heel vroeg langs de verlaten Zenne fiets, lijken de ochtenden nog donkerder dan de nachten. Ter hoogte van de fietsersbruggen kom ik nog enkele medefietsers tegen, maar daarna lijk ik alleen op de donkere, stille wereld. Ik schrik van het gekras van een fazant in een boom aan de waterkant. Honderd meter achter de brug in Leest staat een in dichte mist omhulde schim in stilte naar het water te staren. Bang en met ingehouden adem rijd ik hem voorbij. Het blijkt een verkeersbord te zijn. Even later wordt ik achtervolgd door een ritmisch geplons. Mijn gedachten springen naar enkele horror scenes uit Stranger Things. De rillingen lopen over mijn rug tot in mijn nek. Ik verman mezelf, stop en merk dat het geluid niet wordt veroorzaakt door een demigorgan, maar door een nat blad dat aan mijn achterwiel kleeft. Weer een brug verder word ik een tijdje geplaagd door een hijgende achterligger. Ik merk dat hij versnelt en het koud zweet breekt me uit. Dan steekt hij me meedogenloos ... voorbij.
In deze tijd van het jaar een thrillerscene schrijven is duidelijk niet goed voor mijn bloeddruk.
Wanneer het stuk eindelijk geschreven en ingestuurd is, neem ik de tijd om op te zoeken wanneer we overschakelen op wintertijd. In de nacht van 29 op 30 oktober zetten we de klok één uur achteruit, lees ik.
Als 3 uur 2 uur wordt … dan wordt 7 uur 6 uur … Nog even zijn de ochtenden écht donkerder dan de nachten, maar vanaf november komt er weer even licht in het duister.
foto door Billy Huynh via Unsplash
Reactie plaatsen
Reacties