In tijden waarin hoest, keelpijn en snot steevast worden geassocieerd met coronavirus, vergeten we wel eens dat deze symptomen ook veroorzaakt worden door old-school-virussen zoals het influenza- of rinovirus. Afgelopen week vocht ik niet alleen tegen bovenstaande ziektesymptomen, maar ook tegen de vaste overtuiging van mijzelf, mijn arts en anderen dat ze veroorzaakt werden door onze grootste virale vijand: corona. Ondanks een negatieve allergeen-, zelf- en PCR-test bleef het ongeloofwaardig dat ik het slachtoffer was geworden van een ordinaire griep of verkoudheid.
En daar waar we ons vroeger, bij een ‘gewone’ griep of verkoudheid, volstaken met paracetamol om toch maar te blijven werken, blijkt dit laatste ondertussen ‘not done’. Toen ik maandag op school verscheen, hoestend en met een kop vol snot, maanden meerdere (bezorgde) collega’s me aan naar huis te gaan en uit te zieken. Een luxe waaraan ik me gedurende mijn hele carrière nog nooit had overgegeven. Niet noodzakelijk omdat uitzieken me niet gegund was, maar meestal omdat ik me schuldig voelde wanneer ik het wél deed.
Net niet ziek genoeg
En zo verkeerde ik afgelopen week in de onwennige situatie waarbij ik te ziek was om lijfelijk op school aanwezig te zijn, maar niet ziek genoeg om hele dagen te rusten. Tussen de aanvallen van misselijkheid, snot en hoesten door volgde ik een online cursus ‘schrappen’ (een zeer belangrijk onderdeel van het schrijfproces) en vulde ik de rest van mijn tijd met lezen en schrijven. Ondertussen gaf ik me over aan allerlei symptoom bestrijdende middeltjes: vliersiroop, vitaminepillen, tijmsiroop en vooral veel chocolade, want, zo las ik tijdens mijn momenten van stuurloos internetsurfen, theobromine heeft een groter effect tegen hoest dan codeïne. En laat theobromine nu toevallig één van de drie actieve bestanddelen van chocolade zijn.
Laat maar komen die pralines!
Theobromine mag dan wel dodelijk zijn voor honden, katten en paarden, bij de mens heeft het een positief effect op de hartspier en werkt het als diureticum en vaatverwijder. Wat in mijn geval positief werkte, was zijn onderdrukkend effect op enerzijds mijn ‘nervus vagus’, waardoor mijn hoest verminderde, en anderzijds op de afbraak van mijn amandamide. Deze laatste stof wordt in kleine hoeveelheden door het lichaam zelf aangemaakt en heeft een effect op onder andere pijn, je hongergevoel en je geheugen. Het zorgt bij hardlopers voor een ‘runner’s high’ en helpt je traumatische herinneringen te vergeten. Geen wonder dat zijn naam afkomstig is van ‘ananda’, Sanskriet voor ‘geluk’.
Naast theobromine bevat chocolade ook nog tryptofaan, wat op zijn beurt de aanmaak van serotonine stimuleert, een neurotransmitter die een positief effect heeft op slaap, emoties, eetlust en nog veel meer.
Met andere woorden: chocolade is een waar wondermiddel!
chocoladecake dag
Afgelopen donderdag was het ‘chocoladecake dag’. Helaas was ik die dag nog te misselijk om me aan deze heerlijkheid te vergrijpen. Daarnaast bevatten de meeste van onze chocoladeproducten ook veel onverzadigde vetten en dreig ik bij overdaad mijn ordinaire verkoudheid/griep in te ruilen voor een galcrisis. Dus laat ik deze keer de ‘chocoladecake dag’ maar eens aan mij voorbijgaan en schenk ik de onderste laag van mijn doos pralines maandag aan mijn collega voor haar ‘dag van de directeur’.
Bronnen:
Wikipedia
www.cibdol.nl/cbd-encyclopedie
Wim’s cursus Algemene Psychologie van Artesis Plantyn
Foto's:
Tetiana Bykovets en Pushpak DSilva by Unsplash
Reactie plaatsen
Reacties
Weer heel ludiek geschreven! Ik ga me op de chocola stortenš¤£
Wat kan je het prachtig verwoorden Kristel! Echt leuk om je blog te lezen.
Hopelijk voel je je al terug wat beter ondertussen.
Hoera voor chocola!