“Empathie is het tegengif van schaamte”, zegt ze met een blik in haar ogen waarin te lezen valt dat ze weet waarover ze spreekt.
Aan het woord is Brené Brown, Amerika’s leading lady wanneer het gaat over schaamte en kwetsbaarheid.
Wanneer de eindgeneriek van haar TED talk op het scherm verschijnt, valt mijn blik op het onaangeroerde, witte blad voor me.
Ik kijk op mijn uurwerk en merk dat ik een ‘zwart gat’ van bijna een uur heb beleefd. Het ene moment breek ik mijn hoofd over mijn lastige schrijfopdracht en het volgende passeert de eindgeneriek van Brené Browns TED talk over mijn scherm…
Sommigen zouden het procrastinatie noemen, ik noem het research. Kon ik me maar herinneren naar wat ik ook weeral op zoek was…
Onderzoekshoogleraar (20 letters!)
Het bevroren beeld van de Texaanse moedigt me aan haar Wikipedia pagina te lezen. Veel aanmoediging heb ik niet nodig.
Blijkbaar verdiende ze haar status met vallen (na haar eerste TEDx talk in 2010) en opstaan (een jaar later).
In haar TED talks (die miljoenen kijkers genereren) pleit ze voor empathie, het tonen van kwetsbaarheid en het maken van verbinding. Een mooie gedachte in deze tijden van toenemende polarisatie.
Ze noemt zichzelf ‘verhalenverteller en onderzoeker’, maar volgens Wikipedia is ze onderzoekshoogleraar maatschappelijk werk aan de University of Houston. Ze is ook de auteur van enkele bestsellers als ‘De moed der imperfectie’, ‘De kracht van kwetsbaarheid’ en het meest recente ‘Durf te leiden’.
Haar werk spreekt een breed publiek aan. Je leest over haar in Intermediair.nl maar ook in Flow Magazine. En juist dat maakt haar verhaal zo geloofwaardig.
‘Bezield leven’ en het mysterie van de ‘erlebte rede’
Haar verhaal lijkt vooral te draaien rond het gevoel van eigenwaarde, het volledig aanvaarden van jezelf.
“Bezield leven”, zegt ze, “is je zachte en kwetsbare kanten volledig aanvaarden.”
En zo kom ik weer bij de ‘erlebte rede’ die nog steeds niet op mijn blad staat.
Afgelopen zondag werd ik tijdens mijn cursus “dialoog schrijven” bestookt met briljante voorbeelden van Hemmingway, Steinbeck en Henry James. Ik voelde me overrompeld door hun vaardigheid, lamgeslagen door de zekerheid dat ik nooit aan hun talent zou kunnen tippen, te nietig om zelfs maar het stof van hun meesterwerken te mogen wegblazen.
Bovenal wenste ik te kunnen ontsnappen aan het mysterie van de ‘erlebte rede’ en in plaats daarvan weg te kunnen kruipen in de kieren van het parket van de BorGerHub.
Achteraf bleek dat ik niet de enige deelnemer was die tegen deze literaire iconen opkeek en de ‘erlebte rede’ niet helemaal in zijn vingers had.
Onderweg naar het station beklaagden we ons, dat onze mentor misschien wel een grote literaire kennis bezat, maar ongetwijfeld geen kaas had gegeten van science fiction of feelgood romans.
“To write something, you have to risk making a fool of yourself.”
(Anne Rice, Auteur van Interview with the Vampire)
Na het bekijken van Brené Browns TED talk, vraag ik me af of het schaamte of een gebrek aan eigenwaarde was waardoor ik me afgelopen zondag plots zo teneergeslagen voelde.
Misschien wordt het tijd dat ik haar advies volg en een onderscheid maak tussen ‘gezond streven’ en ‘perfectionisme’. In plaats van mijn prestaties af te wegen tegenover anderen (die het in mijn ogen altijd beter doen dan ik), richt ik mijn focus vanaf nu op het verbeteren van mezelf (ongeacht wat anderen daarvan vinden).
Dus… schuif maar op Ernest, John en Henry! Laat die ‘erlebte rede’ maar komen, ik ben er klaar voor!
Benieuwd naar Brené Browns inspirerende TED Talks?
https://www.ted.com/talks/brene_brown_the_power_of_vulnerability?language=nl
foto's van Caleb Woods en Aaron Burden
Reactie plaatsen
Reacties