Op de luchtfoto die de vertegenwoordiger van de zonnepanelen meebracht was de scheiding tussen onze tuin en die van de buren niet meer zichtbaar. Gezien we net als hun het principe van ‘maai mei niet’ hebben uitgebreid naar ‘maai ook de rest van het jaar niet’ en ‘stop ook maar met snoeien’, zijn onze twee tuinen verenigd in een ontoegankelijk oerwoud. De lokale fauna vaart er wel bij. Naast de jonge egel die onze tuinen sinds het voorjaar als zijn territorium markeert, hadden we vorige week ook heel even een rode eekhoorn op bezoek. Niet in de tuin, maar in de keuken! En dan heb ik het nog niet over de vogels …
Mitraillette-merels
Met een hele troep tegelijk storten ze zich gewelddadig op de druiventrossen. Dankzij onze kerselaar hebben we altijd al merels in onze tuin gehad, maar dit jaar hebben ze het meer dan ooit op de druivelaar gemunt. Die staat eigenlijk in de tuin van de buren, maar zijn goed gevulde ranken hebben zich heel invasief in onze appelaars genesteld waardoor we nu druiven plukken in onze appelbomen.
Merels lijken een beetje op Japanse toeristen, vind ik. Ze verplaatsen zich zwerm-gewijs. Maar in tegenstelling tot Japanners zijn ze luidruchtig en strooien ze hun behoeften kwistig in het rond. Goed voor het bemesten van de tuin, de terrasmeubelen en de ramen!
Mopperend over de -alweer- vieze ramen dwalen mijn gedachten af naar Bacchus, de Griekse god van wijn, feest, fruit en theater. Die arme kerel wordt steevast afgebeeld met niets anders dan een druivenblad en een druiventros om zijn blootje te bedekken. En als het aan ‘onze’ merels ligt, wordt zelfs die druiventros tot een hoopje pitjes gereduceerd.
Gelukkig is, afgaande op de afbeeldingen, dat ‘blootje’ van Bacchus van dergelijke grootte dat hij zich zelfs met beperkte middelen aardig uit de slag slaat.
Madrid – Bacchus tempel (foto via Pixabay)
Ondertussen banen de druivenranken zich over het terras een weg naar onze buren aan de andere kant. Gezien snoeiwerkzaamheden in deze fase van schouder-revalidatie voor mij nog uitgesloten zijn, vrees ik dat ik Wim aan het werk zal moeten zetten. Helaas zal ik gedwongen zijn passief toe te kijken terwijl ik vanop het bijna overgroeide terras mijn offer aan Bacchus breng.
‘If you’d be happy - don’t delay! Tomorrow’s ills we’ve yet to meet’
(Uit ‘De triomf van Bacchus en Ariadne’ van Lorenzo de’ Medici, vertaling Alan D. Lorré)
Santé!
Reactie plaatsen
Reacties